Urodziła się 12 października 1916 roku w Petersburgu. Przed II wojną światową jej rodzina kupiła majątek w Orwidowie Dolnym w województwie wileńskim, dzisiaj na Litwie. 17 września 1939 na te tereny wkroczyła armia sowiecka, Wileńszczyna stała się częścią Litwy, a potem ZSRR. Wiosną 1941, na fali represji wobec Polaków, matka Stefanii została wywieziona w głąb Związku Radzieckiego. Po wkroczeniu wojsk niemieckich latem 1941 roku, Stefania, pozostawiona sama w majątku, zaczęła ukrywać ludzi prześladowanych przez okupanta. Przez dwór w Orwidowie przewinęło się kilkanaście osób: uchodźców z Warszawy, śydów, członków lewicowego ruchu oporu. Większości z nich udało się przezyć wojnę. Stefania Dąmbrowska po wyzwoleniu zaangazowała się w działalność Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w Lublinie oraz komisji dokumentującej zbrodnie hitlerowskie popełnione w obozie koncentracyjnym na Majdanku. Została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Mieszka w Warszawie.